Papa’s meisje

Verjaardagen, ze zijn bijna niet meer te vergeten. Facebook herinnert je er wel aan. Vele foute kanten heb ik maar ook wel een goede, vrijwel altijd attent bij verjaardagen. Vandaag had ook een verjaardag kunnen zijn, helaas nu een geboortedag. De geboortedag van mijn vader, inmiddels al weer 8 jaar. Facebook herinnert me er dan ook niet aan. Facebook was er toen gewoonweg nog niet en anders had hij ook geen account gehad. Maar dat heb ik ook helemaal niet nodig, hij is voor altijd in mijn hart. Verlies en verdriet krijgen een plekje, daar heb ik ervaring mee maar soms komt gemis in alle hevigheid terug, gemis bij mooie maar ook bij verdrietige momenten. In mijn vorige post schreef ik al dat het op dit moment minder met me gaat. Meer zou volgen maar ik ben er nog niet aan toe het hier op te schrijven, al hebben velen van jullie het inmiddels wel geraden. Papa ik mis je zo, heb je harder nodig dan ooit en door de storm gaat het me vandaag waarschijnlijk niet eens lukken even bij je langs te gaan.

Solliciteren, CV? Pfff, hoe ging dat ook al weer?

Solliciteren, CV? Pfff, hoe ging dat ook al weer? Dat is inderdaad al zo lang geleden. Maar ik heb me er weer in verdiept, heb weer een CV. Postverwerking, receptie en telefoon, facilitaire diensten, agendabeheer, personeelsadministratie, salarismutaties en betalingen, urenregistratie, offerteverwerking, inkoopfacturen, facturatie, betalingen, crediteurenbeheer, debiteurenbeheer, subsidieaanvragen, omzetbelastingaangifte, aangifte intra-communitaire leveringen, CBS-aangiften, Tussentijdse rapportages opstellen, jawel alles staat er netjes op.

Het is geen grapje, ik heb hem nodig mijn CV, na bijna 12 jaar moet ik weer gaan solliciteren, heb geen werk meer op dit moment en wel een huis en twee studerende dochters. Geld dus heel erg hard nodig.

Inmiddels naast bovenstaande ook verkoopstyliste, kleuradviseuze en interieurontwerpster.

Mijn Persoonskenmerken: flexibel, zelfstandig, hard werken, groot verantwoordelijkheidsgevoel en gevoelig voor respect

Heb ik iets aan al die eigenschappen? De tijd zal het leren. Ik wil
graag de handen uit mijn mouwen steken om al die zaken waar ik goed in ben op rolletjes te laten verlopen.

Mocht iemand iets weten laat het me alsjeblieft horen. Maar ook andere tips zijn van harte welkom. Ben echt wel een beetje ten einde raad en alles is welkom. Zoveel gebeurd de afgelopen periode, teveel om nu op dit moment allemaal te vertellen, vertel het wel als ik zover ben.

Give-Away

Vandaag weer een linkje naar mijn andere blog voor een niet te missen give-away!

Schrijf je niet meer? Oh jawel ik schrijf zelfs meer dan ooit, maar posten, nee dat even niet. Nu heb ik persoonlijke posten nooit geschroomd maar soms kan posten helaas niet. Sommige zaken zijn te privé en betreffen ook andere personen. Ook al liegen en bedriegen anderen mij wel, ik zal me nooit tot dat niveau verlagen. Een blogstilte op deze post dus. Op mijn andere blog ga ik wel lekker verder want gelukkig is het niet alleen kommer en kwel.

Zou het leuk vinden je op mijn andere blog weer te ontmoeten klikkerdeklik

Druk, druk, druk

Te druk om me aan mijn goede voornemens te kunnen houden, te druk om mijn huis spik en span te hebben. Ook te druk om goed voor mezelf te zorgen. Iedereen heeft het druk. Druk met zorg, werk, huishouden en een leuk sociaal leven. Het lijkt soms zelfs wel dat iemand die het niet druk heeft iets mankeert of niet normaal is. In een workshop van afgelopen vrijdag werd ik er op geattendeerd dat de meeste vrouwen 5 tot 7 rollen in hun leven (moeten) vervullen. De rol van moeder, partner, stiefmoeder, vriendin, werknemer, broer/zus, verzorgende....vul zelf maar in.  Niet gek dus dat iedereen het druk heeft, 5 tot 7 rollen is niet mis. Maar uitzonderlijk? Volgens onderzoek toch ook niet. Ja, helaas ben ik geen uitzondering, ook ik heb het druk. In dezelfde workshop moest je ook goede eigenschappen van jezelf zeggen. Best lastig om iets goeds over jezelf te zeggen maar vooruit; ik ben trouw, punctueel, creatief maar ook flexibel. Laat hem daar nu mijn kracht zitten, omdat ik flexibel ben kan ik mijn drukte onder controle houden, zelfs taken uitvoeren die me alleen maar veel energie kosten. Al ben ik zo onzeker, het lukt me wel. Als toetje van de workshop mocht ik een spirituele kaart trekken: Je mag er zijn! stond erop. Mijn cadeautje voor de komende drukke week.

Sweet Memories

Nazomer? Herfst? Hoe het ook mag heten, de zomer is op zijn retour. Een zomer met een gouden randje voor mij. Een onverwachte week vakantie op onze boot waar ik me 's morgens niet meer hoefde af te vragen dan: "Welk badpak trek ik aan?" Een week liggend op het voordek in de zon met een lekker windje, een boek en een glas Prosecco. Nog nooit ben ik zo bruin geweest. Hierop volgde superleuk stylingwerk, nog een weekje varen en een klusweek in huis. Ja, het blijft zeker dat ons te grote huis de verkoop in gaat. Een nieuwe bestemming is echter nog onzeker. Scharendijke? Hoe verliefd ik er in het voorjaar ook op was....het massale toerisme in de zomer is niets voor mij. Geleerd dat het voorjaar er werkelijk fantastisch was. En wie weet wat het najaar er ons nog gaat brengen...

Mijn bruine kleurtje is al aan het vervagen maar mijn herinneringen aan deze zomer absoluut niet.

Een weekje van uitersten

Zomaar op de valreep besloten een weekje vrij te nemen. Met mooi weer voorspeld en met een zeilboot in Zeeland beloofd dat veel goeds. Sinds juni vorig jaar geen vrij meer gehad, ik had het echt verdiend.

Een week waarin ik ook de vaardigheden van mijn Haptonoom maar eens ten uitvoer moest gaan brengen; Beter voor mezelf zorgen. De vrijdag voor mijn vakantie niet helemaal gelukt maar eens moet ik toch echt beginnen, hoe moeilijk dit voor mij, maar ook voor mijn omgeving ook is. Zaterdag nog een valse start of te wel een leermoment.

Zondag was een dag met een gouden randje, mijn vriendin van vroeger kon het prima vinden ons huidige vrienden. Gelachen, gegeten, gerelaxed en bijzondere gesprekken gevoerd. Maandag een herhaling met dochter- en manlief, heerlijk voor anker genoten van zon, water en wind. Een afspraak met een leuke collega-styliste gemaakt voor mijn nieuwe stylingswerkzaamheden bij Karwei (daarover om mijn andere blog binnenkort meer!), kan het werken toch niet helemaal laten.

Dinsdag even terug naar huis waar onze kater Boef sinds vorige week woensdag (tijdens een druk feestje) besloot de “pootjes” te nemen nog steeds niet gearriveerd was. Begin me zo langerzamerhand toch echt zorgen te maken.

Op de terugweg te horen gekregen dat de versnellingsbak van mijn auto aan gort ligt, met een dure reparatie in het vooruitzicht. Zo zondegeld maar ja met bijna 150.000 km op te teller gaat het materiaal toch protesteren.

Opnieuw voor anker en dan een telefoontje: Mijn offerte voor verkoopstyling gaat door! In samenwerking met de makelaar uit Dirksland en NHG mag ik een woning in Middelharnis compleet gaan restylen! (Ook dit zal ik op mijn andere blog uiteraard delen!)

Op de terugweg naar de haven, weer telefoon, maar nu helaas niet zo positief. Gemeente Ridderkerk aan de telefoon: “Er is melding gemaakt dat de thuissituatie van oma te wensen over laat...” Gelukkig kreeg zij nog niet de volledige zorg en mag deze eerst uitgebreid gaan worden voordat verdere/andere stappen ondernomen gaan worden.

We houden vol, genieten nog steeds van het mooie weer. Tot onze buurvrouw een berichtje over stroomstoring in Nieuwe Tonge plaatst. Manlief spoed zich naar huis. Zelf ga ik even niet mee, de fysiotherapeut heeft mij, voor een slijmbeursontsteking volstrekte rust toegeschreven, maar goed ook want van zijn foto’s alleen al raak ik al compleet over de kook. (zie mijn vorige post)

En terwijl jongste het er (meer dan verdiend) heerlijk op haar kite van neemt hoort oudste dat zijn is uitgeloot voor de studie Geneeskunde. Das slikken, ze heeft er zo hard voor geknokt.

De laatste dag van onze “vakantieweek” kan ik het echt niet laten, de arbeid roept. En terwijl ik beneden zit te werken botsen onze buren, na hun zeiltochtje, per ongeluk tegen onze boot aan. Gelukkig is manlief handig (en de buurman ook)!

Na een week aan boord vertoefd te hebben om mijn hiel alle rust te gunnen is een ommetje toch wel even welkom. Maar inmiddels hebben niet alleen de toeristen Zeeland in beslag genomen, hun meegebrachte honden ook. Lopen zit er echt niet meer in, ik struikel werkelijk over de hondenstront!!!

Heerlijk om het bloggen weer op te pakken. Ik heb jullie gemist, het was puur tijdgebrek, foto’s maken zit er nog even niet bij maar wie weet lukt dat binnenkort ook weer.

Nu ik toch mijn wel en wee uitgestort heb, is er nog iets anders wat me van het hart moet. Is “normale” of “sociale” communicatie vandaag de dag nog mogelijk? Niemand die zomaar even vraagt hoe het met een ander gaat? Daar is blijkbaar geen tijd (of aandacht voor)? Maar als er dan iets in de Social Media verschijn blijkbaar weer wel en blijk ik meer “anonieme” volgers te hebben dan gedacht. Heel soms beangstigend dit me een beetje....

Mijn vers gemaakte Salade Nicoise is inmiddels op temperatuur, eet smakelijk allen en ik ga genieten van mijn laatste twee dagen, een week

Stelletje prutsers

Het leed dat vakantie heet, nu niet voor mij, ik ben puur aan het genieten van mijn spontane weekje vrij. Tot vanmorgen dan...als Facebookjunk open ik mijn app, wil toch graag weten wat mijn vriendjes en vriendinnetjes meemaken. Mijn buurvrouw heeft een berichtje gepost over stroomstoring. Niets vreemd, daar kampen wij al jaren mee op het eiland, zonder stroom kunnen we wel even, dat zijn we wel gewend. Maar piekstroom is een ander verhaal. Netwerkbeheerder Stedin rukt uit met grof geschut. Maar die knuppels van Stedin weten niet eens waar hun eigen spullen liggen en zijn gewoon in het wilde weg aan het graven, complete wortels van meer dan 30 jaar oude bomen compleet doorgehak maar dat is nog niet alles twee oude wilgen hebben ze gewoon gekapt en dan ook nog voor niets want hier lag de mof niet eens! Ik heb het kookpunt bereikt, troost me maar met de gedachte dat het mijn halve tuin is, terwijl de tuin van onze buren helemaal onderhanden genomen is.

p.s. Ook daar lag de bewuste mof niet, die lag nog een tuin verder!!!

Linkje

Claudia, mijn persoonlijke blog.... maar niet alleen op deze blog ben ik te vinden, ook op mijn interieurblog:van tot (t)huis, van een huis een thuis maken maar ook van je thuis weer een huis maken oftewel verkoopstyling. Vandaag heb ik daar mooie voor/na foto's van geplaatst van mijn meest recente project. Ik ben nu eenmaal gek op alles wat met wonen te maken heeft. Op dit moment ben ik superdruk met Nr1 Styling, op mijn andere blog post ik daar regelmatig over. Het lijkt me leuk om je ook daar te ontmoeten.

Verhuizen

Niet alleen op Blogger ben ik actief (op blogspot.com eigenlijk het minste op dit moment) ook op Twitter en Facebook. Mijn volgers daar zal het de laatste tijd niet ontgaan zijn dat ik mijn weekenden op onze boot in Zeeland doorbreng. Jongste heeft er haar bijbaan en hobby, kiten, zelf ben ik gek op zeilen. En het lukt deze luxepoes steeds beter daar haar draai te vinden. Uiteraard heb ik 2 verschillende serviesjes aan boord, ook het vers koken, in een minikeuken lukt er steeds beter. En ik ben verliefd, verliefd op het plaatsje waar onze boot ligt, verliefd op het strand dat er zo dichtbij ligt, alle blote piemels en billen moet ik maar op de koop toenemen en het kost me steeds minder moeite, al vind ik deze meestal nog steeds niet mooi. Komende zomervakantie gaan we in het geheel op onze boot wonen.

Het roer gaat bij ons om. Ons zo gewenste woonboerderijtje gaat in augustus de verkoop in, de knoop is doorgehakt. Eerst nog even de laatste klussen afronden, als verkoopstyliste weet ik niet beter dat er maar eenmaal de kans is op een goede eerste indruk. Zeker in onze prijsklasse zal verkoop niet gemakkelijk zijn. Volgende zomer hopen wij toch zeker permanent in Zeeland te kunnen doorbrengen.

Te biecht

Wordt geen slaaf van je spullen. Zo'n goede quote! Wat heb ik veel spullen....ben ik dan een goede slaaf of een goede slaveneigenaar? Ik weet het niet, wil eigenlijk gewoon geen van beiden zijn. Welke spullen zijn belangrijk voor mij. Mijn iPad, iPhone en iPod. Zonder er over na te denken schrijf ik ook iPod op terwijl deze functie ook op mijn andere twee i's zit. Schrappen dus, en laat ik er nu ook nog eens twee hebben, 2 keer schrappen, dat schiet op. Mijn fiets, mijn auto, het rek achter op mijn auto om mijn fiets te vervoeren. Nee, hier valt niets te schrappen. Kleding en verzorgingsartikelen. Bij beiden kan ik schrappen, heb meer dan bovengemiddeld maar vind dit ook een soort basisbenodigdheden. Mijn MacBook, mijn printer, mijn kantoorbenodigdheden, deze heb ik nodig om de kost te verdienen. Mijn boeken? Al kost het me heel veel moeite om toe te geven, ik kan deze schrappen. Al mijn boeken heb ik gelezen. Ga ik ze nog een keer lezen? Ik weet zeker van niet. Het doet pijn om dit statussymbool los te laten maar stapje voor stapje gaat dit mij lukken. Mijn fotoalbums, de bewaardozen van mijn familie, no way dat die weg gaan. Moet er beslist nog eens kritisch doorheen gaan maar dit is echt wel heel belangrijk voor mij. Mijn serviesgoedverzameling? De afgelopen tijd heeft hier al heel veel van op Marktplaats gestaan. Wat niet verkocht werd verdween in de kliko. Ook hier ben ik er nog niet maar ben ook op de goede weg. Het streven naareen goede basiscollectie gaat me lukken, daar geloof ik in. Sonosboxensysteem blijft, net als een televisie en een DVD-speler. En mijn BeBook! Toch nog boeken!!! Heb ik al mijn bezittingen genoemd? Zeker niet maar er is ook nog een soort van schaamtegevoel.

Een logje over blote piemels, je bent gewaarschuwd....

Een nieuw plekje voor onze boot, niet langer bij een dure commerciële haven maar bij een vereniging. Een vereniging die niet alleen een bestuur maar daarnaast ook nog een stichting heeft. Een goede samenwerking zit er helaas niet in. Naast een ruziënd bestuur versus de stichting over wie de grootste heeft, mag ik ieder weekend aardig wat piemels aanschouwen. Op de parkeerplaats naast onze boot kleden duikers zich om, tot piemelnaakt (ook enige dames maar de mannen zijn toch in de meerderheid). Niet de grootste piemels , tis koud na het duiken maar toch. En het went, echt waar....maar als blog- en twitteraarster bekruipt me soms wel eens de gedachte.....Kan dit wel? Mag dit wel?

Vorig weekend gaf voor mij de doorslag. Een duiker stond vanaf de kade zo op onze steiger te plassen. Na het incident even te hebben laten bezinken heb ik een plan opgevat. Komend weekend plaats ik op de parkeergeldbetaalautomaat een waarschuwing. Blote piemels worden gepubliceerd op het www!!! Kan je niet wachten om ze te zien, je bent uiteraard welkom voor een drankje op onze boot!

Vriendschap

Veel, heel veel verdriet gekend de afgelopen periode. Dit verdriet ook gedeeld hier op mijn blog en hierop zulke lieve reacties mogen ontvangen…dit heeft mij zoveel goed gedaan, mijn dank is dan ook heel groot. Tijd heelt alle wonden wordt er wel gezegd en ik geloof echt dat dit waar is. Het gaat een stuk beter met me, uiteindelijk kom ik ook hier weer sterker uit, zeker met de onvoorwaardelijke steun van mijn man.

Op mijn weg maak ik soms gebruik van inspiratiekaarten met spreuken om bij stil te staan. Mijn Happinez inspiratiekaart van vorige week: Ik ga nu werk maken van relaties die ik al te lang heb verwaarloosd.

Hier heb ik zeker iets mee gedaan, afgelopen woensdag bij twee vriendinnen en kop thee gedronken, na een lange tijd weer even bijgekletst en dat voelde zo goed, heerlijk. Komende week staan weer twee afspraken gepland, ook hier kijk ik naar uit. Van mijn oude schoolvriendin ontving ik de uitnodiging om samen te gaan lunchen (Misschien was zij ook wel geïnspireerd door de kaart?)

En ik wil met nog veel meer vriendinnen afspreken en ga dat ook zeer zeker doen, vriendschap is belangrijk in het leven.

Als laatste wil ik nog iets delen. Jaren geleden heb ik een workshop gevolgd bij Esther Kreukniet van de Schijfclub, zelf ben ik nooit verder gekomen dan mijn blog maar twee andere dames hebben inmiddels daadwerkelijk een boek uitgegeven. Als eerste was Laura Bellai aan de beurt met Rokkie, is de succesvolle zakenvrouw Rocky in een rokkie? Laura is ondernemer, moeder en echtgenote en hoe zij al deze zaken zo goed kan combineren legt zijn uit in haar boek.



Afgelopen zaterdag ontving Nanda Broer uit handen van thrillerschrijfster Judith Visser haar boek Wensmoeder. Wensmoeder is het openhartige verhaal van Nanda die er alles aan deed om een kind te krijgen en alle vooroordelen en obstakels die zij hierbij uit de weg wil ruimen.

Met de billen bloot

Vorig jaar om deze tijd heb ik bekend gemaakt dat ik graag styliste wilde worden. Naast heel veel succeswensen ook diverse goede tips mogen ontvangen. Velen adviseerden mij om toch vooral een opleiding te gaan volgen. Aangezien ik altijd open sta voor advies heb ik dit ook deze keer ter harte genomen. Het afgelopen jaar heel wat uurtjes studerend doorgebracht, heel wat af getekend, heel wat afgereisd, want al die studielocaties zijn toch niet echt naast de deur en vooral ook heel veel leuke en lieve medestudenten mogen ontmoeten. En wat heb ik veel geleerd. Van kind af al met wonen, stylen en decoreren bezig geweest, gewoon mijn ding, het ging gewoon van zelf. Als slagroom op de taart zelfs een eigen woonwinkel gehad.

Diverse certificaten heb ik inmiddels gehaald. En nu? Nu ben ik eigenlijk vooral heel erg onzeker geworden. Dingen die ik destijds gewoon deed moeten nu volledig onderbouwd worden en dit zit mijn creatieve ik behoorlijk in de weg. “Waar moet dit vaasje staan?”, als ik ergens binnen kwam, wist ik het meteen. Nu eerst maar eens alles opmeten, tekeningen maken, 1e situatie, 2e situatie….…….echt creatief ben ik niet meer bezig en dat was eigenlijk wel mijn intentie……

Woonbladen? Ik verslond werkelijk alle woonbladen die er maar bestonden. Geen boekhandel kon ik voorbij lopen om dat maar vooral te speuren naar de meest nieuwe en mooiste exemplaren. Ieder nieuw exemplaar valt nu keurig door de brievenbus, vakliteratuur, studiemateriaal….En nu? Nu ligt er vooral een enorme stapel op me te wachten, een te hoge stapel om eerlijk te zijn…

Inspiratie? Het is inmiddels ver te zoeken. Waar ik vroeger ergens binnen kwam wist ik binnen enkele ogenblikken hoe en wat? En nu? Nu sla ik dicht…..

En nu? Nu ben inmiddels al 20 jaar boekhoudster, een vak waar ik werkelijk gewoon echt goed in ben, dat durf ik echt wel over mezelf te zeggen omdat het gewoon zo is. Zit het misschien daar in? Maar wonen, stylen en decoreren doe ik zelfs al langer en waarom durf ik dit op dat gebied ook niet gewoon over mezelf te zeggen…..

Adviezen, hoe goed bedoeld ook, soms moet je ze maar gewoon naast je neerleggen, gezond verstand, volgens mij het je daar gewoon veel meer aan. Je hebt iets in je of niet!
Maar naast boekhoudster mag ik me nu ook interieurontwerpster en kleuradviseuse noemen, dat dan weer wel!

Verdriet

De winter is gewoon niet mijn tijd van het jaar. De afgelopen jaren is me dat wel duidelijk geworden. Met een winter die dan al vroeg begint en nog steeds voortduurt kan ik wel zeggen dat ik het dan niet makkelijk heb, en zo velen met mij.

Helaas ook nog familieperikelen en ja dan is zelfs mijn blogplezier verdwenen, had dit nimmer nooit niet verwacht omdat het bloggen me juist een heel veel plezier gaf. Mijn familie pestte me daar zelfs wel eens mee. Het kleine stukje familie dat mij nu nog rest was gelukkig dit deel van de familie en hopelijk kunnen ze me binnenkort wel weer gaan pesten….

Van een ander stuk van de familie heb ik afgelopen tijd echter afscheid moeten nemen. Mijn oma van 89 en mijn oom van 62 zijn overleden, de rest van mijn familie heeft aangeven geen contact meer met mij te willen en dit doet zo vreselijk veel pijn. Vele leugens zijn over mij de revue gepasseerd en dat doet dan misschien nog wel veel meer pijn…

Zelf iemand gekwetst, mijn gezondheid die me op het moment een beetje in de steek laat, gekwetst worden via mijn kinderen….het kon allemaal niet op afgelopen winter.

Het spijt me dat ik anderen die in deze periode ook hulp nodig hadden gepasseerd heb, te druk met mijzelf heb ik hun roep om hulp gewoonweg niet gehoord.

Ben op weg om een en ander een plekje te geven om het achter me te kunnen laten maar door vorstschade (van die nare winter) zitten er nog wel wat gaten in de weg.

Hoe gaat het nu met je? Hoe voel je je? Vragen die Facebook aan mij stelt als ik inlog. Ik log vaak in, ben gewoon Facebook verslaafd. Als je me niet meer kunt vinden? Ik ben daar! Niet goed, ik weet het, maar wonende in een buitengebied en werkende als thuiswerkster heb ik niet veel contacten. De laatste tijd heel veel posten geschreven maar niet gepost.

Kerst 2012

Dankbaar dat we wederom dit jaar weer met zijn allen bij elkaar zijn. Voor velen zo gewoon, zo normaal, voor mij ieder jaar meer bijzonder.

Zonder diepe dalen geen hoge toppen, al valt het niet altijd mee.

Gelukkig is iedereen afgelopen jaar weer een jaartje ouder geworden, maar niet voor iedereen ging dit vanzelf. Respect voor een ieder die het afgelopen jaar veel moeite heeft moeten doen voor zichzelf.

Als het je aan komt waaien, wel zo fijn, maar dan had je geen deel moeten uitmaken van onze familie. Zij komen er wel maar moeten er wel veel voor doen.

Zusterliefde, tussen mijn meiden zit het wel goed, ook al wonen zij niet meer bij elkaar. De andere zussen hebben er dit jaar iets meer voor moeten doen, maar ook hen is het gelukt.

Het leven is complex, moeilijk, maar met zijn allen geloof ik wel dat we de kracht hebben er te komen.

Lieve papa&mama, ook al zijn jullie er al zolang niet meer, jullie hebben een familie nagelaten die het wel red met elkaar! (of niet?)


Een zwaarmoedig mens...

Een zwaarmoedig mens...nee ik geloof niet dat ik dat ben. Iemand met gevoel? Dat zeer zeker wel. Wil hier dan echt niet alleen zwaarmoedige posten plaatsen, ik beloof dan ook beterschap in de toekomst. Beterschap na een laatste zwaarmoedige post. Mijn afgelopen verjaardag, de laatste dag van het vorige jaar weer zo met mijn neus op de feiten gedrukt. Zoveel lieve berichtjes, berichtjes van mijn Facebook- en Blog-vriendinnetjes...echter geen berichtjes van de familie van mijn moeder. Menig traan is dan ook gevloeid deze dag. Overwogen om dan toch zelf weer contact met hen op te nemen...toch besloten om dit niet te doen, na het ontvangen van zoveel lieve berichtjes kan het gewoon niet zo zijn dat ik een slecht mens ben. En mochten anderen dit wel denken, het zij zo, ik steek er geen energie meer in. (nu mijn verstand ook nog even...)

Val van de trap

Bont en blauw van mijn trapval van gisteren, mank lopend door de snee in mijn teen van de pedicure van afgelopen maandag, net terug van de Fysio die mijn kuit gedryneedled heeft en mijn Achillespees gelaserd, ja hoe zou ik me voelen Facebook?

Ben ik gewoon geen wintermens? Het kan. Is er meer aan de hand? Ik weet het niet. De komende tijd ga ik meer tijd aan mezelf besteden.

Een reactie geven lukt op deze post even niet. Wil je toch een reactie geven, dit kan uiteraard via mijn mailadres: cleertouwer@live.nl